Deze week kwamen er een paar dingen heel mooi samen: zaterdag 10 november was het de dag van de mantelzorg en zondag 11 november Sint Maarten (over mantel gesproken). Ook kregen wij deze week, met Stichting Het Bezinningshuis, de officiële status van non-profitorganisatie op facebook waardoor men nu ook inzamelingsacties kan starten en kan doneren via dit platform.
Tevens las ik een superinteressant interview over de Geefeconomie met Robbert Vesseur, hoorde ik op televisie kinderen spreken over het vergaren van snoep tijdens de lampionnentocht tijdens Sint Maarten en ervoer ik zelf weer hoeveel tijd en passie wij schenken aan onze stichting Het Bezinningshuis en hoeveel wij daar weer voor terug mogen krijgen van zo velen.
Wat mij betreft gaat deze week over geven en nemen. Over de wederkerigheid van goed doen en over het vergaren van persoonlijke ontwikkeling als, misschien wel, het hoogst haalbare in het leven; Dat wat men niet hoeft achter te laten als men deze wereld fysiek gaat verlaten. Kunt u me nog volgen?
Directeur, Marja van der Vorst, van hospice de Luwte in Soest waar ik aan verbonden ben als vrijwilliger, zei ooit tijdens de introductiecursus dat wij, als vrijwilligers, niet alleen belangrijk zijn voor de mensen die wij mogen bijstaan, maar blijkbaar ook gezegend (of gefortuneerd) zijn met het feit dat wij de mogelijkheid hebben in ons leven om dit werk te kunnen en mogen doen. En dat vond ik wel een mooie gedachte: Als mens in gezonde staat verkerend en de tijd hebbende, de ruimte nemend om dit mooie werk onbezoldigd te kunnen en mogen doen. Weer die wederkerigheid. Waarbij volgens mij de beroemde win-win situatie voor zich spreekt of 1+1=3 onmiskenbaar opgaat.
Ooit las ik een boek over altruïsten die blijkbaar zonder enige vorm van eigenbelang iets voor andere mensen deden en daar eigenlijk ook geen weldadig gevoel bij hadden. Het was meer iets dat ze gewoon deden, omdat ze niet anders konden. Alsof er een hoger doel zat achter hun mooie daden en zij slechts een aards instrument waren voor de praktische uitvoering ervan. Maar dit zijn uitzonderingen. Vandaar ook een speciaal boek over deze bijzondere wezens.
Of zij het nou zijn, of de mantelzorgers, de vrijwilligers of de Sint Maartens van deze wereld.
Of het nou de kinderen zijn die lekkers vergaren in ruil voor het zingen van een liedje of de vele betrokken medewerkers in de zorg en in de vele bijzondere organisaties en instellingen die er zijn op deze aarde: Ze doen er allemaal toe.
En of het nu over hen gaat en/of over de geholpene, het gaat over de aloude, universele wetten van medemenselijkheid, barmhartigheid, saamhorigheid, medeleven en last but not least: (naasten) liefde. Besef wat je geeft en wat je neemt! En zoals de Boeddhisten zeggen: Iedere dag mogen we oefenen in Goed doen, goed spreken en goed denken.