Naar aanleiding van de onlangs in Trouw verschenen cartoon van Anton Dingeman schrijf ik ditbetoog: De, overigens sublieme, cartoon communiceert op cynische wijze een dialoog tussentwee personen die zijn vergeten dat je ook nog ‘gewoon’ dood kunt gaan, maar gebruikt tegelijkertijd de term ‘stervensbegeleider’ in de context zoals kabinet Rutte ll deze al abusievelijkgebruikte.
In oktober 2016 bedacht dit kabinet dat er een ‘Voltooidlevenwet’ moest komen, die dezelfgekozen dood van niet-zieke mensen zou faciliteren, onder toezicht vaneen……stervensbegeleider.
En toen ging het mis.
Dit voorstel kreeg enorm veel aandacht. Al was het alleen al vanwege het gevoelige onderwerpen de timing. Die aandacht heeft ervoor gezorgd dat de term ‘gekaapt’ is door de politiek en dat deberoepsgroep opgescheept zit met een imago van ‘euthanasieconsulent’. Een vak dat onderdeel is van iets dat al veel langer bestaat in de traditie van de dominees,geestelijk verzorgers, death doula’s enzovoorts, was net op weg om op eigen kracht meerzichtbaar te worden en opnieuw geïntegreerd te raken in de samenleving. Juist omdat die‘gewone’ dood al zolang uit ons gezichtsveld was verdwenen.
Onlangs, 20 juni 2019, is er een campagne gestart vanuit VWS met als thema ‘Goed gesprekover de dood’. Op zich heel positief en alle aandacht helpt, maar helaas wordt er in de helecampagne nergens gerept over stervensbegeleiders. Die al volop overal actief zijn! Alsvrijwilliger in hospices of bij mensen thuis, als zzp’er of anderzijds. Klaar om u en uw naasten bijte staan; geleerd om door middel van zelfreflectie de eigen innerlijke ruimte te vinden omdaarmee de stervende en zijn of haar naasten te helpen met aanvaarden, los te laten en teverlichten. Om met kennis van het stervensproces mee te bewegen en nabij te zijn. Kortom; omhet natuurlijke proces van sterven zo organisch mogelijk te laten verlopen.
De stervensbegeleider is er dus niet om iemand mee te nemen in een euthanasietraject, maaris er voor ieder persoon dat gaat sterven en diens naasten om hen bij te staan en verlichting tebieden voor dat wat zwaar voelt en wringt en ondersteunend te zijn bij dat wat nodig is.
Robin ZuidamVoorzitter Stichting Het Bezinningshuis
